سینما و اعتیاد، نگاهى به فیلم «قصه‌ى پریا»

در چند سال اخیر و با افزایش حساسیت بر روى فیلم‌هاى اجتماعى که به اصطلاح تلخ و سیاه نما هستند، راهکارهایى از سوى سازندگان این فیلم‌ها براى دور زدن ممیزى انجام شده است. الصاق اصطلاحاتى مانند «تراپى اجتماعى» به فیلم  و یا درجه بندى سنّى فیلم ها (که سال‌هاست در تمام کشورهاى دنیا در حال انجام است) از جمله‌ى این راهکارهاست. اما مدتى است که جمله‌ى جدیدى در ابتداى تیتراژ بعضى فیلم ها و یا روى جلد DVD  آن‌ها خودنمایى مى کند: «این فیلم با نگرش آسیب شناسانه به یک مسئله‌ى اجتماعى تولید شده و تماشاى آن‌ در خانواده با تشخیص و تأیید والدین بلامانع است.»  قسمت دوم جمله، عملاً توپ را در زمین والدین مى‌اندازد و از سازندگان فیلم سلب مسئولیت مى‌کند. اما جمله‌ى اول توقع بینندگان را از فیلم بسیار بالا مى برد و آن را به یک فیلم آموزشى تبدیل مى‌کند. نیازمند حداقل پژوهش در مورد عوامل مؤثر و راه حل‌های «مسئله‌ی اجتماعی» مورد نظر است. اما آیا در فیلم «قصه‌ی پریا» که به اعتیاد، دلایل و راه حل‌های آن که از نگاه روان‌شناختی یک بیماری است، می‌پردازد، از نظرات کارشناسان استفاده شده است؟